Propozycja pani Eweliny Brzózki - powieść  Salmana Ruschdiego– „Dzieci północy”.

Książka zdobyła w roku 1981 Nagrodę Bookera jak i James Tait Black Memorial Prize. Amerykański tygodnik Time umieścił ją na liście 100 najlepszych powieści anglojęzycznych, opublikowanych od 1923 do 2005 roku. Dzieci północy" to obszerna epicka opowieść o powojennej historii Indii. Jak zwykle u Rushdiego prawdzie historycznej towarzyszy tu fikcja, a postacie autentyczne spotykają się z wytworami imaginacji pisarza. Jak zwykle też książka wywołała skandal oraz ostre protesty niepochlebnie sportretowanej w niej Indiry Gandhi. W ramach znanych z historii najnowszej wydarzeń Rushdie osadził opowiedzianą przez Salima Sinaiego sagę rodzinną o „dzieciach północy“ urodzonych w chwili uzyskania niepodległości przez Indie.

Książka rozpoczyna się przedstawieniem historii rodziny Sinaia i przybliżeniem zdarzeń prowadzących do podziału Indii, gdzie przy okazji scalone są wątki dosłowne i alegoryczne. Salem rodzi się dokładnie w momencie, kiedy Indie uzyskują niepodległość. Później odkrywa, że wszystkie dzieci urodzone 15 sierpnia 1947, między 12 a 1 w nocy, są obdarzone specjalnymi mocami. Protagonista próbuje swych zdolności telepatycznych by zwołać zebranie wszystkich eponimicznych rówieśników. Zjazd czy tzw. konferencja dzieci północy w wielu kontekstach odzwierciedla kulturalne, językowe, religijne i polityczne kwestie i różnice, z jakim Indie zmagały się jako kraj przepełniony licznymi podziałami. Salem stanowi drogę łączności telepatycznej i przyczynia się do zjednoczenia dzieci z odległych regionów geograficznych. Próbuje też odgadnąć jakimi darami jest obdarzony każdy z jego rówieśników. Dzieci urodzone najbliżej północy dysponują potężniejszymi mocami niż pozostali. Shiva i Parvati są jednymi z nich i grają ważne role w historii wokół Saleema.

Ten boryka się z jego osobistymi ambicjami, a członkowie jego rodziny, po emigracji do Pakistanu, doświadczają okropności wojny, nękającej subkontynent. Wskutek niej protagonista doznaje amnezji, a pamięć odzyskuje w trakcie quasi mitologicznego wygnania w dżungli Sundarban w czasie kolejnej wojny. Dzięki temu nawiązuje on kontakt z jego przyjaciółmi z dzieciństwa. Później uczestniczy jeszcze w wydarzeniach stanu wyjątkowego, wprowadzonego przez Indirę Gandhi i ma swój udział w „oczyszczaniu” slumsów Dżami Masdżid przez jej syna Sanjaya. Przez jakiś czas jest przetrzymywany jako więzień polityczny, w owe motywy wpleciona jest zjadliwa krytyka działań Indiry Gandhi z czasów trwania stanu wyjątkowego, które w oczach Rushdiego zdają się mieć związek z pragnieniem władzy, graniczącej z boskością. Owe zdarzenie sygnalizuje też kres mocy dzieci północy. Saleemowi nie pozostaje nic innego jak spisać kronikę, obejmującą zarówno jego osobistą historię, jak i zdarzenia jego niedawno powstałego narodu. Pisze ją dla syna, który tak jak ojciec dysponuje nadprzyrodzonymi zdolnościami.

żródło:

https://lubimyczytac.pl/ksiazka/4862793/dzieci-polnocy

https://pl.wikipedia.org/wiki/Dzieci_p%C3%B3%C5%82nocy